Ik wordt moedeloos van het gedrag van mijn hond uit het buitenland

Voor de tweede keer kreeg ik deze week bericht van eigenaren die een hond uit het buitenland hebben geadopteerd. Ze zien het niet meer ziet zitten. Ze vragen zich af of ze wel goed bezig zijn. Voelen zich bij de lokale hondenschool niet gehoord en zitten met de handen in het haar.
“Het is zo’n lieve hond voor ons!” Maar zodra er visite komt of als we buiten gaan wandelen gaat het mis. Het verhaal is mij niet vreemd. Met mijn 4 herplaatsers waarvan 2 uit het buitenland ben ik, naast professional, ook ervaringsdeskundige op dit gebied.

Veel gehoorde frustraties van mensen met een hond uit het buitenland, of een herplaatser zijn:

  • Mijn hond blaft tegen alles en iedereen die hij niet kent
  • De visite durft niet meer binnen te komen omdat de hond blaft en gromt
  • Ik dacht “leuk een hond” maar ik vind het allemaal niet zo leuk meer
  • Mijn hond loopt met een grote boog om andere honden en mensen heen
  • Mijn hond is overal bang voor, ik moet haar mee sleuren naar buiten
  • Hij trekt aan de lijn
  • Ik durf hem niet los te laten
  • Hij komt wel terug maar dat duurt uren
hond onzeker buitenland blaffen geadopteerd hersenwerk Doggo

Onzekere hond

Veel stichtingen die honden naar Nederland brengen hebben goede bedoelingen, vinden de honden zielig en willen dat ze in Nederland een ander of beter leven krijgen. Medewerkers van stichtingen, zeker de medewerkers die in het buitenland de honden opvangen, zijn vaak zeer betrokken maar niet kundig op het gebied van socialiseren, hondengedrag en mens-hond relaties. Maar al te makkelijk worden honden als leuke gezinshond aangeboden. Zelden krijgt de nieuwe eigenaar het realistische beeld voor gespiegeld dat het in huis nemen van een hond uit het buitenland een serieus en vaak langdurig project is.

Een snelle oplossing is er niet. De hond heeft allerlei ervaringen opgedaan die meestal niet prettig zijn. En vergeet niet dat Nederland en onze cultuur in het omgaan met honden erg verschilt van die in Spanje, Griekenland of het oostblok. Hij voelt zich verlaten en onzeker in zijn nieuwe omgeving ondanks de liefde en goede zorgen van zijn nieuwe eigenaren. Door mensen bewust te maken van wat hun hond allemaal heeft doorstaan komt er meer begrip voor het gedrag van de hond. En dan kunnen we een nieuwe start maken. Dat is het mooie van honden. Ondanks nare ervaringen willen ze meestal heel graag een fijne band en samenwerking met hun baasjes.

Over en weer vertrouwen krijgen of herstellen tussen de hond en zijn eigenaar is een belangrijk aspect van mijn werk als hondengedragskundige. Als ik luister naar de verhalen kunnen we samen puzzelstukjes vinden die helpen om een completer beeld te krijgen van de hond en zijn gedrag. En dat is de ingang om dingen anders te gaan doen. Vaak begint het herstel door helemaal terug te gaan naar het begin. Net te doen of je de hond net hebt gekregen en om dan met mijn begeleiding de relatie helemaal opnieuw op te bouwen. Stapje voor stapje.

Want wat ik vaak hoor en aan de hond merk is dat eigenaren te veel en te snel willen. Het tempo van de hond leren volgen is een kunst. En dat tempo ligt meestal laag. Leren aanpassen aan wat je hond nodig heeft betekent dat je dingen soms niet kunt doen. Of anders dan je gewend was. Leren aanpassen aan wat je hond nodig heeft betekent ook je familie, vrienden en visite opvoeden in het omgaan met je hond zodat hij positieve ervaringen opdoet en zich niet bedreigt of onbegrepen voelt.

Waar het om gaat is dat je hond jou gaat vertrouwen. Dat hij gaat ervaren dat je hem niet in situaties brengt die hij nog niet aan kan. Dat hij zich gehoord en begrepen voelt. En dat is vaak een lang maar o zo bevredigend proces.

Neem voor informatie of het boeken van een (telefonisch) consult gerust contact met mij op via het contactformulier.

Mijn passie: Mensen coachen met honden

Wat doe je nu eigenlijk als je gaat coachen met je honden? Hoe gaat zo’n coachsessie dan in zijn werk? Moet je daarvoor honden heel erg leuk vinden?
Vragen die steeds weer terug komen als vertel over mijn geweldige beroep.

Ik heb mijn passie gevonden vanuit mijn achtergrond als pedagogisch hulpverlener en kynoloog: Mensen coachen en helpen om hun kwaliteiten, patronen en valkuilen te leren kennen dankzij de spiegel die een hond ze geeft.

Tijdens een sessie daagt de hond je uit om je persoonlijke kwaliteiten te ontdekken en geeft rechtstreeks feedback op wat je doet, je uitstraling en je energie.
Zelf vond ik het bijzonder om te ontdekken dat mensen honden niet speciaal leuk hoeven te vinden om toch van ze te leren. Het enige dat van de coachee gevraagd wordt is zich open te stellen voor de ervaring.

Onlangs had ik tijdens een wandeling in het bos een mooie coachsessie met J. en mijn hond Spip. Zonder hier op details in te gaan vertelde J. me dat ze geïnteresseerd was in het coachen met de hond, maar niet specifiek veel met honden op heeft.
Uit de achtergrond informatie had ik dit al gefilterd en besloten om Spip mee te nemen. Een vriendelijke en innemende, niet al te grote whippet, die gek is op mensen maar zich na een korte kennismaking niet zal opdringen.

Tijdens de coachwandeling doet de hond van alles waar je jouw gedachten en gevoelens op kan projecteren en dan komen er voor mij aanknopingspunten om verder door te vragen over herkenning, verwondering, het plaatsen van gebeurtenissen en hoe nu verder. De aanwezigheid van de hond en elementen van spel, rust en beweging laten zien dat alles mag en goed is. Het is de ervaring die telt.

Ik heb de mooie taak om dingen die de hond laat zien te vertalen naar de belevingswereld van de persoon die ik mag coachen. En dingen die de hond doet vormen mooie ankers om later nog aan terug te denken en op te reflecteren.
En hoe mooi is het dan om de volgende dag een prachtig bericht te ontvangen. Hier geplaatst met toestemming van J.

“Lieve Erna,
Terugkijkend op onze fijne wandeling gisteren in een fris april zonnetje en vergezeld van je lieve hond Spip heb ik weer eens ervaren hoe heerlijk eenvoudig het leven ook kan zijn. Het contact met jou en Spip voelde als
volstrekt natuurlijk en ik wil je bedanken voor een zuiver geschenk”.
Deze bijzondere sessie zou ik als volgt omschrijven:
”Met zachte aanmoediging leidt Erna je naar innerlijke vragen.
Als die er niet zijn ontstaat er een wonderlijk en tegelijk natuurlijk proces.
Erna is van nature iemand bij wie je je op je gemak voelt, bij wie je jezelf graag openstelt en die jou aanvoelt.
Dit impliceert als vanzelf dat zij bij de spiegeling kiest voor de hond die daarbij past.
In de positie van coach houdt Erna het overzicht, reflecteert en vertaalt deze waardevolle en rustgevende sessie.
Een aanrader voor wie openstaat voor een zuivere en professionele coaching.
J.”
Het was ook heerlijk om even na te praten onder het genot van een kop koffie met cake.

Ik ben heel dankbaar om berichten zoals van J. te ontvangen. Mijn passie voor mensen en honden komt in mijn werk bij elkaar en ik wordt er heel blij van om met mijn honden aan mensen ervaringen en ontwikkelingen als hierboven beschreven te bieden.

Belonen met voertjes… Of toch maar niet?

Regelmatig wordt me gevraagd hoe ik dat doe, met opvoeden, trainen en belonen.
Tja, hoe doe ik dat.
Ik ben meer van het opvoeden en er voor zorgen dat ik een goede relatie met mijn honden opbouw en onderhoud. En mijn ervaring is dat door het opbouwen van een goede relatie je eigenlijk alles van je hond kunt gaan vragen wat je van hem wilt, op basis van je gezamenlijke relatie.

Eigenlijk verschilt het niet veel van het opvoeden van jonge kinderen die leren om zichzelf aan te kleden of met mes en vork te eten. Door oefenen, herhaling en bijsturen wordt een nieuwe, lastige taak steeds makkelijker en sneller uitgevoerd. En ook dan sta je er niet steeds met een lolly of dropje naast.
Met het trainen van honden wordt meestal bedoeld dat je specifiek gedrag van je hond door middel van conditioneren wilt laten herhalen of een snellere of meer adequate reactie zoekt. Dit gebeurt dan meestal met een voerbeloning die gegeven wordt als de hond doet wat je vraagt.

Mijn ervaring is dat voerbeloningen meestal niet nodig zijn en vaak zelfs tegen je gaan werken als je deze geeft in reactie op wat je hond doet.
Een voorbeeld: Blitzz is onze jongste hond die nu iets meer dan een jaar oud is. Zij was 4 maanden oud toen ze via een herplaats stichting bij ons kwam wonen en ze bleek een passie te hebben voor het verslepen van alles wat los en vast zit. Zoals sloffen, steentjes, voerbakken, speeltjes, dekentjes en noem maar op. In het begin zat daar een duidelijk doel achter, namelijk kauwen omdat ze aan het wisselen was en last had van haar gebit. Heel begrijpelijk dus maar niet zo fijn voor onze sloffen, dekentjes, speeltjes en noem maar op. Al vanaf het begin hebben wij haar, ja overdreven zoals pup eigenaren dat doen 😉 steeds gevraagd: *In kroeliewoelie babytaal* “Wat heb je daar dan? Laat eens zien?” En als ze dat dan deed: “Goed zo, dat is knap, mooi hoor!”
Door niet achter haar aan te gaan, maar haar te vragen om te laten zien wat ze had gepakt is ze het heel snel leuk gaan vinden om trots te komen laten zien wat ze had. Dan kon ik het afnemen en kijken wat het was en wat ze er mee deed. Om het vervolgens meestal ook even terug te geven en het daarna nog eens te vragen en het dan te ruilen voor een speeltje waar ze wel op mag kluiven. Daarmee voorkom je ook dat je steeds alleen maar dingen afpakt van je hond waardoor hij de neiging kan krijgen om dat wat hij heeft gepakt te gaan verdedigen. Een veel voorkomend probleem in de relatie tussen honden en hun mensen.

De volgende stap werd om haar te vragen om los te laten wat ze had gepakt. En iedere keer als ze dat deed, hebben we haar uitbundig beloond. Ook een vorm van conditionering, maar zonder voer. De relatie en het gezellig met elkaar bezig zijn is dan de beloning. Een nieuwe stap werd om wat rust in te bouwen in wat ons drukke hondje steeds onder onze neuzen inpikte. En dat hebben we gedaan door, als ze aan kwam racen om bijvoorbeeld een slof te pakken, haar net iets voor te zijn en te vragen te gaan zitten. In het begin verbaasde blikken en krakende hersentjes die zich afvroegen wat haar mensen nu weer van haar wilden. Echter slim hondje als Blitzz is had ze dat snel in de gaten. Alles wat ze in deze doet altijd gevolgd door een verbale beloning: “Goed gedaan, wat knap, keeeurig!” en knuffels. Blitzz trots en blij en op zoek naar iets nieuws om te brengen.

Het ging een beetje op trainen lijken toen ik de voerbakken terugbreng passie van Blitzz wilde aanpassen. Blitzz brengt 2x per dag alle 4 de voerbakken naar de keuken waar ze de knuffels en verbale kroeliewoelie beloningen dankbaar in ontvangst neemt. Maar vooral ’s avonds zit er nogal wat tijd tussen de bakken en wil ik eigenlijk graag gaan slapen. Maar ook wil ik Blitzz graag haar zelfopgelegde taak laten doen. Dus….. voertjes erbij, bak brengen, ooh wat ben je knap, knuffels én… een voertje. En op haar kleine voetjes ging Blitzz razendsnel de 2e, 3e en laatste bak ophalen. Zo, dat scheelde zeker zomaar een kwartier wachttijd. Dus ik ging super tevreden slapen.

Dat ging een paar dagen geweldig, maar na een dag of 3 veranderde er iets. Na de eerste bak ging Blitzz zitten voor haar voertje en dat kreeg ze. Om vervolgens te gaan verzitten en met een veelzeggende blik opnieuw naar de bak met voertjes te kijken: ‘Voertje!’ zonder een voerbak te gaan halen.
Ik legde haar rustig uit dat ze best nog een voertje kreeg, maar wel in ruil voor een bak. Blitzz keek nog eens naar de bak met voertjes… ‘Voertje!’ en toen ze dat niet kreeg ging ze languit op de bank liggen. Staking!

Oké, dan niet. Geen voerbak, geen voertje. Maar…. ook geen intensivering van de relatie meer. En dat was niet wat ik wilde.

Ik geef meestal ’s avonds de honden eten en mijn man Henk ’s morgens. Dus ik vroeg hem hoe hij dat ’s morgens deed en hoe Blitzz daarmee om ging. Hij vertelde dat hij merkte dat Blitzz ongeduldiger begon te worden. Wel een bak brengen, netjes gaan zitten maar als hij dan even bezig is en ze moet even wachten wordt de bak nu met een knal op de grond gesmeten. Als hij dan omkijkt gaat Blitzz keurig zitten en haar blik gaat direct richting het bakje met voertjes…’VOERTJE!!’

Hmm, we hebben ons eens achter de oren gekrabt en bedacht hoe deze ongewenste veranderingen te keren. We besloten gezamenlijk om terug naar af te gaan. Blitzz heeft het spelletje met het brengen van de voerbakken zelf bedacht en ze vond de aandacht, knuffels en verbale beloningen geweldig. Dus… dat besloten we weer te gaan doen. Geen voerbeloningen meer maar weer knuffels en aandacht voor de onderlinge relatie. Het duurde een paar dagen, maar al snel vergat Blitzz het bakje met voertjes en steeds vlotter komt ze netjes de voerbakken en andere artikelen weer bij ons brengen in ruil voor knuffels en kroeliewoelie babytaal.
Zij blij, wij blij.

 

Hondadvies inloop spreekuur

Heb je vragen over je eigen hond en zijn gedrag? Wil je een hond aanschaffen, maar weet je niet goed welke hond bij je past? Ben je bang voor honden en wil je daar wat aan doen? Of wil je weten hoe coaching met een hond je kan helpen in je persoonlijke ontwikkeling?

Ik nodig je van harte uit om met je vragen eens langs te komen. Ik ben iedere dinsdagochtend van 10:00 tot 12:00 uur tijdens het KoffieKaffee in ontmoetingscentrum de Beijer. Zie ook het kaartje onderaan de pagina.

Vaak wordt me gevraagd wat ik precies doe. En tijdens het inloopspreekuur is er rustig tijd om dat eens te vertellen en toe te lichten.
Vanuit mijn werk als pedagogisch hulpverlener ben ik geïnteresseerd geraakt in het helpen van mensen in hun persoonlijke ontwikkeling met behulp van een hond. De eerste hond die ik hiervoor aanschafte was al volwassen en bleek wat gedragsproblemen te hebben. Zodoende ben ik ook de opleiding voor hondengedragskundige gaan doen.
Mijn werk is dus veelzijdig. Ik ben hondengedragskundige, trainer en coach (van mensen). Ik begeleid mensen die bang zijn voor honden en ik coach mensen in hun persoonlijke ontwikkeling met behulp van mijn eigen honden.
Ik leer mensen over hondentaal en richt me er in mijn werk als gedragskundige vooral op om de band tussen mensen en hun hond te verbeteren. Mijn werkwijze richt zich op het beter leren begrijpen van wat een hond je wil vertellen.

Hondadvies geeft gedragsconsulten aan huis. Ook geef ik privé- en groepslessen aan mensen met honden. Deze lessen vinden plaats in Arnhem-noord, steeds op een wisselende locatie. Per afspraak of lesgroep is er een WhatsApp of sms groep waarin je informatie ontvangt.

Als gedragskundige geef ik mijn kennis graag door. Dit doe ik in workshops en lezingen. Houd de agenda op de website in de gaten voor nieuwe activiteiten.

Ik ben opgeleid als Sociaal Pedagogisch Hulpverlener (SPH), waarin ik mensen heb leren coachen en 14 jaar werkervaring heb, en als hondengedragskundige, waarin ik met honden heb leren werken. Hier heb ik inmiddels ook al ruim 6 jaar ervaring in. Ook leer ik nog dagelijks van mijn eigen 4 honden.
Ik heb 1 hondje uit het buitenland, 1 grote herplaats kruising die ik op marktplaats vond en 2 windhonden die via een rescue stichting bij mijn man en mij terecht zijn gekomen.
Diversiteit genoeg en iedere dag uitdagingen om de dynamiek tussen honden en de hondentaal weer iets beter te begrijpen. Daarnaast volg ik regelmatig bijscholing en de ontwikkelingen op wetenschappelijk gebied over honden en hun gedrag en ook de maatschappelijke discussie over hoog-risico honden. Genoeg om over te praten dus.

Loop gerust eens binnen om kennis te maken, met of zonder je hond. Je hond is, mits aangelijnd en vriendelijk tegen mensen en andere honden, van harte welkom.
Je vindt De Beijer aan de Willem Beijerstraat 13 in Arnhem noord in de wijk Geitenkamp. Je kunt er gratis parkeren en ook met het OV (buslijn 7, Geitenkamp, halte marktplein) is de Beijer prima te bereiken.

Wil je meer weten of meer informatie. Bel gerust of stuur me een email. Je vindt alle gegevens op de contactpagina.

Graag tot ziens!
Hartelijke groet, Erna.

Hersenwerk voor honden

Hersenwerk is voor iedere hond mogelijk. Of je hond nu bij je is gekomen als pup, herplaatser, asielhond of uit het buitenland.

Voor iedere hond zijn geschikte puzzels te maken, of je hond nog pup is of al senior. Leeftijd maakt niet uit. Hersenwerk kan altijd en overal.

Samen puzzelen vanuit verbinding en rust maakt de relatie met je hond nog leuker.

Ik ben opgeleid door Hersenwerk voor honden en lever graag kwaliteit in mijn workshops. Tijdens een privé workshop Hersenwerk kan ik volledig aansluiten bij de situatie van jou en je hond en jouw specifieke vragen beantwoorden.

Binnenkort zal er ook weer een groepsworkshop Hersenwerk op de agenda komen.

Wil je meer weten of een afspraak maken, bel of mail gerust. Je kunt ook het contactformulier gebruiken.

Hondadvies gaat groepsles geven

Er is me al vaker gevraagd om groepsles te gaan geven.
Echter, ik wil geen ‘standaard’ hondenschool zijn.
Mijn lessen zullen zich voornamelijk richten op de opvoeding, de relatie met je hond en het beter leren begrijpen van wat je hond je wil vertellen.
De lessen die ik ga geven bereid ik voor, maar zijn niet gebaseerd op een strak lesplan waar je als cursist bij aan moet sluiten.
Ik vind dat lessen juist waardevol zijn als ik de inhoud samen met cursisten ga  samenstellen op basis van vragen van cursisten, om de lessen zoveel mogelijk op maat aan te bieden.
Met mijn lessen wil ik aansluiten bij waar jij als hondenbaasje in de dagelijkse praktijk en in je eigen omgeving tegenaan loopt en waar je vragen over hebt.

Er is ook geen tijdsdruk dat je hond in les 3 dit of dat moet beheersen. Er komt ook geen diploma. Iedere hond is met zijn baasje welkom, ongeacht ras of herkomst.
De basis is de relatie en de vertrouwensband tussen jou en je hond. Deze band blijft nooit hetzelfde. Zowel mens als hond ontwikkelen zich. Dit gaat altijd door. In verschillende fases van de relatie met je hond heb je als hondenbaasje verschillende vragen.
De omgang met een pup roept andere vragen bij je op dan met een puber of senior.

Wat ik aanbied is:
– Werken aan de relatie en vertrouwensband tussen jou en je hond.
– Geen tijdsdruk en niet toewerken naar een diploma.
– Vraaggericht werken, eigen inbreng. Waar wil je zelf aan werken?
– Iedere hond is met zijn baasje welkom.
– Kleine groepen (max. 4) waardoor er ruimte is voor individuele vragen.
– mogelijkheid tot uitwisseling van ervaring tussen cursisten.
– Veel persoonlijke aandacht.
– Wisselende locaties.
– Eventueel themagroepen, bijvoorbeeld voor mensen met een hond uit het buitenland, een herplaatser, pups, senioren of pubers.

Er komt een moment dat een idee omgezet moet worden naar de praktijk.
Daarom heb ik een proefles georganiseerd. Deze is inmiddels vol.
Met de feedback uit de proefles ga ik mijn les ideeën verder vormgeven.
In februari kom ik met definitieve data voor de lessen. Heb je interesse, laat me dat dan vast weten via het contactformulier.
Graag tot ziens.

Hoe ging het met jouw hond rond oud en nieuw?

We hebben het ergste vuurwerk weer achter de rug. En nu ben ik heel benieuwd hoe het met jouw hond is gegaan.
Niks aan de hand en heerlijk liggen slapen? Bibberend in de badkamer? Heb je hem medicatie gegeven en zo ja welke? Ontsnapt en kwijt? Weer teruggevonden en hoe dan? Wat deed dat allemaal met jou?

Het is een nieuw jaar met nieuwe mogelijkheden om je te verdiepen in wat je voor jouw bange hond kunt betekenen. Want nu heb je zijn gedrag gezien. Was je hond bang dan is nu het moment om een plan te maken om komend jaar hetzelfde of erger te voorkomen.

Als je weet hoe je dat kunt doen is dit ook waardevol als je dit jaar een nieuwe hond mag verwelkomen. Onderzoek naar hondengedrag leert dat ongeveer de helft van alle honden angst overerft van één of allebei de ouders. Angstig gedrag ontwikkelt zich en wordt in de eerste 4 levensjaren zichtbaar en vaak erger.

Wacht niet tot ‘vijf voor twaalf’ om je hond te helpen. Maak dit jaar een goede start om aan het einde van het jaar goed te weten wat je hond van jou als zijn baasje nodig heeft om die spannende periode goed te doorstaan.

Daarom de vraag “hoe is het je hond(en) dit jaar vergaan rond oud en nieuw?”
Ik ben benieuwd naar jouw verhaal en ik hoor het graag. Bel 06-15942625 of mail Info@hondadvies.nl